මජ්ඣිම නිකායේ 55 වැනි "ජීවක" සූත්රයේ බුදුන් වහන්සේ මෙසේ දේශණා කළ සේක...
1.දිට්ඨං-දක්නා ලද නම්(අවබෝධ කරගත්තේ නම්)
2.සුතං-අසන ලද නම්(ඇසීමෙන් දැනගත්තේ නම්)
3.පරිසඩ්කිතං-සැක කළේ නම්(සැක සහිත නම්)
"ජීවක,අවස්ථා 3කදී මාංශ අනුභව කළ යුතුයි. එනම්,
1.අදිට්ඨං-නොදක්නා ලද නම්(අවබෝධ කරගත්තේ නැති නම්)
2.අසුතං-නොඇසූ ලද නම්(ඇසීමෙන් දැනගත්තේ නැති නම්)
3.අපරිසඩ්කිතං-සැක කළේ නැති නම්(සැක සහිත නැති නම්)
වෙළදසල් වලින්, වෙළෙන්දන්ගෙන් සතුන්ගේ (කුකුලන්,එළුවන්,හරකුන්,ඌරන්,මත්ෂ්යයින්) මංශ අප මිලදීගනී.
ඒ සතුන්ගේ අසරණ ජීවිත නැතිවීමට හේතුව අපද?
සත්වයන්ගේ ගෙල කයින් වෙන්වන්නේ ඝාතකයන් හට අපි මුදල් දෙන නිසා නොවේද?
.
"මිල දෙන නිසා ඝාතනය කරති."
සැබැවින්ම මෙයට හේතුඵල දහම ඍජුවම බලපායි.
කන්හ දීපායන ජාතකය මෙයට කදිම උදාහරණයකි.(කන්හ දීපායන ජාතකය මෙතනින් click කර බැලිය හැක.)
ඒ තාපසයානන් උල ගසනු ලැබුයේ පෙර භවයක කුඩා දරුවකුව සිටියදී සමනළයකු කූරකින් උල ගැසූ නිසාය. එයට අපායේද දුක් වින්දේය.
සත්ව මාංශවල පවතින පෝෂක කොටස් සෝයා ආහාර වර්ග,බෝංචි,පරිප්පු ආදියෙහි ඒ හා සමානවම පවතී.
සිතන්න...
මස් මාංශ ගෙන දිව පිනවා ඝාතනයකට අනුබල දී, තමන්ගේ ශරීරය අමු සොහොනක් කරගන්නවාට වඩා
අවිහිංසාවෙන් ජීවත්වීම වඩා නොවටින්නේද?
1 comments:
කෙටියෙන් වුවත් කිවයුතු ම කරුණු රැසක් අන්තර්ගත ලිපියකි.
නා උයනේ අරියධම්ම හිමියන් ගේ මහා පරිණිබ්බාණ සූත්ර ධර්ම දේශනය ද, මෙය ට එක්වූයේ නම් තවදුර ට ත්, මේ කරුණ පැහැදිලි වනු ඇත. තෙරුවන් සරණ යි!
තීර්යක්
Post a Comment